Aksamitna arena

Dlaczego rola ofiary jest tak powszechna?  Co jest w niej atrakcyjnego?  Dlaczego warto przestać być w roli ofiary? Co pomaga by z niej wyjść? Mówię o tym w mojej audycji w ChilliZet, zapraszam do słuchania o roli ofiary https://youtu.be/q2Wb8gc5BHc

Dlaczego się wstydzimy?  Jak wstyd przejawia się w naszych miejscach pracy? Jak wstydzą się lub nie wstydzą liderzy? W rozmowie z Joanną Chmurą w ChilliZet - zapraszam, posłuchaj: o wstydzie https://youtu.be/SJ7jlp8gjHg

Kiedy złość przestaje być konstruktywna? Jak sobie z nią radzić? Mówię o tym w tej audycji w ChilliZet, zapraszam do słuchania o złości  https://youtu.be/ 3XTjaZN3sKY

Posłuchaj pierwszej audycji z cyklu Emocjonalny ład, z dnia 02.08. Co teraz czujesz? Dlaczego to jest trudne pytanie? Dlaczego lepiej jest czuć niż nie czuć? Druga audycja - o złości - z dnia 09.08. Dlaczego złość jest potrzebna? Jak sprawić, żeby nas nie obezwładniła?

Marcin Konieczny, szkoleniowiec, uwielbiany trener House of Skills i bardzo znany triathlonista. Autor książki „MKON Felietony”. Znam go od 2000 roku, zanim zaczął poważnie trenować. Uosabia moje przekonanie, że gdy ktoś pracuje nad rozwojem innych ludzi własnym też musi się zająć. Rodzaj rozwojowej drogi to rzecz indywidualna ale chodzi o to, by zanurzyć się w nią całym sobą. Wydaje mi się, że Ty bywasz coachem To chyba trzeba by najpierw zdefiniować. Ostatnio szkoliłem członków zarządu firmy, którzy mają być mentorami. Okazało się, że moje i ich rozumienie tej roli jest kompletnie różne.  Ale miesiąc po tym warsztacie pojawiłem się w innej firmie z tej samej branży. Poproszono mnie, żebym na szkoleniu   wspomniał coś o mentoringu. Proszę bardzo tylko najpierw zdefiniujmy sobie mentoring. Im mieszał się coaching z mentoringiem. Ludziom to się myli. Jak nie rozumieją, nie wiedzą, to nazywają zamiennie. Ja siebie wolę nazywać mentorem, bo chyba jednak...

Wyobraziłam sobie dwie sytuacje. Pierwsza: telefonuje osoba poszukująca coacha. Ten w rozmowie pyta: "A co jest dla pana/i najistotniejsze przy wyborze coacha" Pada odpowiedź: "Aby był samoświadomy, bo to znacząco zwiększa szansę, że okaże się profesjonalistą". Druga sytuacja: potencjalny coachee na zapoznawczym spotkaniu pyta coacha: "Czym uargumentuje pan/i swój profesjonalizm?" Słyszy odpowiedź: "Obok prowadzenia procesów coachingowych zajmuję się pracą nad poszerzaniem mojej samoświadomości". I dalej mówi o tym u kogo i jak często ma superwizję. Marzą mi się takie sytuacje. Są w nich klienci, którzy rozumieją czego mogą od coacha wymagać i coachowie, którzy nie tylko czują się świadomymi siebie profesjonalistami ale systematycznie poziom tej samoświadomości kontrolują. Od lat dzielę się przekonaniem, iż najważniejszym narzędziem w pracy coacha jest on sam. Nie spotkałam jeszcze kogoś kto chciałby temu zaprzeczyć, co wcale nie oznacza, że k...

W zacnej grupie trenerów - zawodowców na Facebooku czytam momentami gorącą wymianę zdań nt ulubionego ćwiczenia na „komunikację”. Ileż to razy słyszałam od trenerów, że specjalizują się w szkoleniach z „komunikacji”. Odruchowo pytam wtedy: to znaczy w czym? W dowolnej organizacji na hasło „jakie szkolenie jest potrzebne?” w ciemno można odpowiedzieć: z komunikacji. Tyle, że to znaczy wszystko i nic. Wszystko, bo porozumiewamy się na okrągło, zawsze w tej sprawie jest coś do poprawiania i każdego pojedynczego człowieka to dotyczy. Niezależnie od płci, wieku, koloru skóry, stanu cywilnego, ilości owłosienia, formy zatrudnienia czy numeru buta. Nic, bo żeby komunikację rozwijać/poprawiać potrzeba zrozumieć kontekst. Mówisz o komunikacji kobieta – mężczyzna w relacji szef - pracownik? Czy może lekarz – pacjent?   A, nie! Chodzi o projekt crossfunkcyjny, w którym współpracują ludzie z różnych zespołów w firmie. A może jest kłopot z rekrutowaniem, nie łatwo dogadać się jakich kand...