Aksamitna arena

Wyobraziłam sobie dwie sytuacje. Pierwsza: telefonuje osoba poszukująca coacha. Ten w rozmowie pyta: "A co jest dla pana/i najistotniejsze przy wyborze coacha" Pada odpowiedź: "Aby był samoświadomy, bo to znacząco zwiększa szansę, że okaże się profesjonalistą". Druga sytuacja: potencjalny coachee na zapoznawczym spotkaniu pyta coacha: "Czym uargumentuje pan/i swój profesjonalizm?" Słyszy odpowiedź: "Obok prowadzenia procesów coachingowych zajmuję się pracą nad poszerzaniem mojej samoświadomości". I dalej mówi o tym u kogo i jak często ma superwizję. Marzą mi się takie sytuacje. Są w nich klienci, którzy rozumieją czego mogą od coacha wymagać i coachowie, którzy nie tylko czują się świadomymi siebie profesjonalistami ale systematycznie poziom tej samoświadomości kontrolują. Od lat dzielę się przekonaniem, iż najważniejszym narzędziem w pracy coacha jest on sam. Nie spotkałam jeszcze kogoś kto chciałby temu zaprzeczyć, co wcale nie oznacza, że k

W zacnej grupie trenerów - zawodowców na Facebooku czytam momentami gorącą wymianę zdań nt ulubionego ćwiczenia na „komunikację”. Ileż to razy słyszałam od trenerów, że specjalizują się w szkoleniach z „komunikacji”. Odruchowo pytam wtedy: to znaczy w czym? W dowolnej organizacji na hasło „jakie szkolenie jest potrzebne?” w ciemno można odpowiedzieć: z komunikacji. Tyle, że to znaczy wszystko i nic. Wszystko, bo porozumiewamy się na okrągło, zawsze w tej sprawie jest coś do poprawiania i każdego pojedynczego człowieka to dotyczy. Niezależnie od płci, wieku, koloru skóry, stanu cywilnego, ilości owłosienia, formy zatrudnienia czy numeru buta. Nic, bo żeby komunikację rozwijać/poprawiać potrzeba zrozumieć kontekst. Mówisz o komunikacji kobieta – mężczyzna w relacji szef - pracownik? Czy może lekarz – pacjent?   A, nie! Chodzi o projekt crossfunkcyjny, w którym współpracują ludzie z różnych zespołów w firmie. A może jest kłopot z rekrutowaniem, nie łatwo dogadać się jakich kandydat